Święto Zmarłych i Wszystkich Świętych to nazwy, które często są błędnie używane zamiennie. Jednak są to dwa całkiem różne święta. 1 listopada obchodzimy Wszystkich Świętych, a 2 listopada – Święto Zmarłych. Sprawdź, czy w oba te dni można liczyć na wolne od pracy.

2 listopada obchodzimy święto, które jest ustawione ku czci tych, których już z nami nie ma. Jest to czas na wspominanie zmarłych. Oficjalną nazwą tych obchodów są Zaduszki.

Zaduszki zostały wprowadzone do kalendarza liturgicznego i rozpowszechnione w Kościele rzymskim w 1311 roku. Natomiast w Polsce pierwsze wzmianki o tym święcie pojawiły się na początku XIV wieku.

Święto Zmarłych, które przypada na 2 listopada jest również dla Katolików okazją, aby pomóc duszom cierpiącym w czyśćcu i prosić o zbawienie ich poprzez modlitwę.

Często ten dzień mylony jest z obchodami Wszystkich Świętych, jednak 2 listopada nie modlimy się tylko za świętych i tych, którzy są w niebie, ale również za tych, którzy tam jeszcze nie trafili. Oba te dni są czasem, gdy Polacy licznie odwiedzają groby swoich bliskich, zapalają znicze i przynoszą kwiaty, wspominając tych, którzy odeszli.

Oprócz tego katolicy biorą również w tym okresie udział w nabożeństwach i tzw. wypominkach, które są formą modlitwy błagalnej za zmarłych, polegającą na wyczytywaniu ich imion i odmawianiu modlitw w intencji ich zbawienia.

W tym roku 2 listopada wypada w środę. Z racji tego, że Wszystkich Świętych, które obchodzi się dzień wcześniej, jest dniem wolnym, to wiele osób zastanawia się, czy 2 listopada również jest wolny od pracy.

Dzień Zaduszny nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy, w związku z tym wszystkie urzędy, sklepy, czy banki będą działać normalnie tak jak w każdym innym dniu handlowym.

Z racji tego, że 2 listopada wypada w środę, a wtorek jest dniem wolnym od pracy, wiele osób planuje tego dnia urlop.

Biorąc dzień wolny 31 października i 2 listopada możemy mieć bardzo długi weekend i zyskać dzięki temu aż 5 dni wolnych od pracy.

Takie rozwiązanie będzie szczególnie korzystne dla osób, które dojeżdżają na cmentarze daleko od miejsca zamieszkania, ponieważ będą mogły spokojnie podróżować i bez pośpiechu wrócić do swoich codziennych obowiązków.

Czytaj również:

Wszystkich Świętych już niedługo. Czy będzie wolne od pracy i czy trzeba iść do kościoła?

Zaskakujący widok na cmentarzach. Z Niemiec przyszła do nas nowa moda

Szykuj się na duży wydatek na Wszystkich Świętych. Ceny zniczy mocno w górę

Zobacz także:

Strzyżak sarni w Polsce jest również znany pod takimi nazwami jak: strzyżak jeleni, wesz sarnia czy kolei łowik.

Niektórzy nazywają insekta “latającym kleszczem”, z uwagi na znaczne podobieństwo w wyglądzie obu gatunków, chociaż strzyżak sarni jest owadem, a kleszcz pajęczakiem, co oznacza, że nie są one ze sobą blisko spokrewnione.

Strzyżak sarni występuje przede wszystkim w Europie, ale można spotkać go również w północnych Chinach, Ameryce Północnej i na Syberii. Już jego nazwa wskazuje, że strzyżak sarni pasożytuje przede wszystkim na leśnych zwierzętach – sarnach, jeleniach, borsukach czy łosiach, żywiąc się ich krwią. 

Zdarzają się jednak ataki latających kleszczy na człowieka, dlatego podajemy najważniejsze informacje na temat tego owada. 

“Latające kleszcze” są niewielkie. Ich spłaszczone, brązowe ciało najczęściej nie osiąga więcej niż sześć milimetrów. Mają twardy, chitynowy pancerz i liczne odnóża zakończone drobnymi, czepnymi pazurkami, które znacznie utrudniają odczepienie ich od skóry. 

Owady można jednak rozpoznać przede wszystkim po charakterystycznych, podłużnych skrzydłach, które strzyżak jeleni odrzuca dopiero po znalezieniu żywiciela. Wesz sarnia i kleszcz często bywają mylone przez Polaków. Z tego powodu co kilka miesięcy pracownicy Lasów Państwowych na swoim fanpage’u na Facebooku przypominają, jak wygląda strzyżak.

Strzyżak sarni (Lipoptena cervi), podobnie jak kleszcz w Polsce występuje licznie na terenie całego kraju, jednak natrafić na niego najłatwiej można wybierając się na spacer po lesie albo jego obrzeżach. Owady w Europie nierzadko obsiadają ludzi i zwierzęta całymi chmarami. Zwłaszcza latem, ponieważ uwielbiają ciepłą, bezdeszczową pogodę. Przy sprzyjających warunkach atmosferycznych, strzyżaki sarnie mogą wykazywać intensywną aktywność nawet do późnej jesieni. 

Poza Europą latające kleszcze widywane są również w Azji Wschodniej, Ameryce Północnej i na Syberii. Jedna samica strzyżaka jeleniego może dać początek życia aż 30 larwom, które później przepoczwarzają się i atakują. 

Owady te mogą wytrzymać bez pożywienia nawet do 50 dni. 

Czy strzyżaki przenoszą boreliozę? Nie udowodniono naukowo, że strzyżaki sarnie mogą przekazywać człowiekowi bakterię Borrelia burgdorferi, jednak nie oznacza to, że ich ugryzienia nie mogą być groźne. Eksperci podkreślają, że “latające kleszcze” bez trudu osiadają na włosach i skórze. Dostają się również do trudno dostępnych miejsc takich jak uszy czy nos, a ich ukąszenia są bolesne, mogą swędzieć i wywoływać reakcje alergiczne. Przede wszystkim u dzieci albo u osób uczulonych na jad tych owadów. 

Po ugryzieniu może pojawić się też charakterystyczna grudka, która może utrzymywać się przez dwa lub trzy tygodnie, a w niektórych przypadkach – nawet rok. Z kolei wskutek reakcji alergicznej może wystąpić też silny rumień.

W skrajnych przypadkach u pacjentów po ugryzieniu strzyżaka sarniego oprócz silnej reakcji skóry mogą pojawić się problemy z oddychaniem. Dlatego po zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza. Zwłaszcza, jeśli zaczerwienienie po ukąszeniu utrzymuje się dłużej niż przez okres 2-3 tygodni. 

To, co istotne, to informacja, że środki DEET chroniące przed ukąszeniami insektów nie odstraszają strzyżaków sarnich. Nie oznacza to jednak, że przed spacerem nie warto używać preparatów na owady. Wręcz przeciwnie, należy stosować, aby zminimalizować ryzyko zakażenia chorobami przenoszonymi przez komary czy kleszcze. 

Wprawdzie nie ma jednej powszechnie przyjętej metody, która pozwoliłby się przed nimi chronić. Zauważono jednak, że “latające kleszcze” najczęściej atakują zwierzęta o ciemnej sierści. 

Dlatego dobrym pomysłem wydaje się, by zabrać na wycieczkę do lasu jasnego ubrania, koniecznie ze śliskiego materiału, który zmniejszy przyczepność strzyżaków sarnich. 

Po tym, jak ogólnoświatowe media obiegło nagranie skandalicznej rozmowy czołowego prokremlowskiego propagandysty Antona Krasowskiego z pisarzem science-fiction Siergiejem Łukanienko, zareagowała redaktor naczelna telewizji RT Margarita Simon.

“Przerwaliśmy czasowo naszą współpracę, ponieważ ani ja, ani reszta zespołu RT nie może sobie pozwolić na to, by być kojarzonym z podobnymi zachowaniami” – napisała. 

“Być może Anton Krasowski wyjaśni to szaleństwo”

Simon dodała, że słowa Antona Krasowskiego były “dzikie i obrzydliwe”. “Być może Anton wyjaśni, co za chwilowe szaleństwo spowodował, że wyrwały mu się takie słowa. Trudno mi uwierzyć, że Krasowski szczerze wierzy, że te dzieci należy utopić” – napisała.

ZOBACZ: “Wrzątek, prąd i wieszanie kobiet”. Ukrainka opowiedziała o torturach Rosjan

“Dla dzieci Ukrainy, jak również dla dzieci Donbasu i wszystkich innych dzieci pragnę, aby to wszystko skończyło się jak najszybciej, aby mogły żyć i uczyć się w pokoju – w języku, który uważają za ojczysty” – dodała później. 

Krasowski przeprosił

Sam Krasowski odniósł się do swoich słów na rosyjskim portalu społecznościowym VKontakte. “Dałem się ponieść na antenie. Przepraszam wszystkich, których to poruszyło, przepraszam Margaritę, wszystkich, którzy uważali ten komentarz za dziki, nie do pomyślenia i nie do przełknięcia” – pisał. 

Aleksander Bastrykin przewodniczący Komitetu Śledczego na temat wypowiedzi Krasowskiego po tym, jak wpłynęły skargi od internautów. 

Kułeba: Agresywne podżeganie do ludobójstwa

Do sprawy odniósł się minister spraw zagranicznych Ukrainy Dmytro Kułeba, który napisał, że wypowiedź Krasowskiego to “agresywne podżeganie do ludobójstwa. 

“Rządy, które nadal nie zakazały RT, muszą obejrzeć ten fragment. To jest to, za czym stoisz, jeśli pozwolisz RT działać w swoich krajach” – napisał na Twitterze.

Skandaliczna rozmowa na antenie RT. “Trzeba było utopić te dzieci”.

Podczas rozmowy na antenie rosyjskiej telewizji Russia Today (RT), pisarz science-fiction Siergiej Łukanienko przytoczył historię ze swojego wyjazdu do Ukrainy, gdy był jeszcze dzieckiem. Jak mówił, spotkał tam inne dzieci, które twierdziły, że są pod rosyjską okupacją i bez niej żyłoby im się lepiej.

ZOBACZ: Szojgu oskarża Ukrainę o plany użycia “brudnej bomby”. Jest odpowiedź

Na te słowa znany propagandysta telewizji RT, szef dyrekcji jej rosyjskojęzycznych programów Anton Krasowski odpowiedział, że “trzeba było utopić te dzieci”. – Jak ktoś powie, że okupuje go Moskwa, od razu trzeba wrzucić go do rzeki z silnym nurtem – mówił.

To nie jedyne skandaliczne wypowiedzi Krasowskiego podczas tej rozmowy. Mówił też o gwałtach na Ukrainkach i rozstrzelaniu Ukraińców, którzy przeżyją inwazję. 

mst/polsatnews.pl

Czytaj więcej

Opieńka miodowa (łac. Armillaria mellea) to grzyb o wielu obliczach. Polacy powszechnie doceniają walory dań przygotowanych z jej dodatkiem, jednak leśnicy nie mają żadnych wątpliwości co do tego, że jest ona również poważnym szkodnikiem. 

Opieńka wygląda niewinnie i ma niepowtarzalny smak, jednak w znacznym stopniu przyczynia się do obumierania drzew. Wszystko dlatego, że jest “największym organizmem na świecie“. 

Opieńki (z łac. Armillaria) w większości są grzybami jadalnymi, chociaż w polskich lasach możemy natknąć się również na trujące gatunki opieniek. Po obróbce termicznej zagrożenia dla naszego organizmu nie powinny stwarzać takie odmiany opieniek jak:

• opieńka miodowa 
• opieńka ciemna (największy organizm świata),
• opieńka żółtawa,
• opieńka północna, 
• opieńka cebulotrzonowa,
• opieńka bezpierścieniowa. 

W wielu przypadkach – m.in. opieńki ciemnej – jadalne są wyłącznie kapelusze. Przygotowując sosy i farsze trzeba również skupić się na dokładnej obróbce termicznej grzybów, ponieważ niedogotowane mogą przyczyniać się do pogorszenia naszego stanu zdrowia, wywoływać bóle jelit albo żołądka. Smak opieniek jest raczej łagodny, choć po chwili można odczuć jej cierpkość (tak jest m.in. w przypadku opieńki miodowej).

Opieńka miodowa i opieńka ciemna to dwie najpopularniejsze odmiany opieniek w polskich lasach. Obie są jadalne, jednak jak możemy je rozpoznać i czym się od siebie różnią? 

Oto cechy charakterystyczne opieńki miodowej:

• Kapelusz: Jego średnica wynosi do 10 cm i ma miodowo-brązowy kolor. W dotyku jest suchy i łuskowaty. Blaszka młodego grzyba ma jasny kolor, a u starszych okazów może być beżowa, często z białymi zarodnikami.

• Trzon: Jest pociągły, smukły i otoczony białym pierścieniem. Ma do 15 cm wysokości. U góry jest jasny, natomiast u podstawy może przybierać nieco ciemniejszy, żółtawy kolor i rozszerzać się subtelnie ku dołowi. 

• Miąższ opieńki miodowej najczęściej przyjmuje kremowy kolor.

Natomiast cechy charakterystyczne opieńki ciemnej to:

• Kapelusz: Jego średnica wynosi od 3 do 8 cm. Ma beżowy albo czerwonobrązowy kolor i półkolisty kształt, który wraz z upływem czasu zaczyna się delikatnie zapadać. Na jego powierzchni można zauważyć niewielkie, ciemne łuski. Blaszki młodych grzybów mają cielisty odcień, a u starszych opieniek ciemnych są jasnobrązowe.

• Trzon: Jest wygięty i trochę jaśniejszy od kapelusza opieńki miodowej, choć u szczytu przybiera wyraźnie jaśniejszą barwę. Ma dość gruby pierścień o ciemniejszych łuskach, a jego wysokość wynosi od  5 do 12 cm.

• Miąższ opieńki ciemnej najczęściej jest całkowicie biały, choć może przybierać również nieco różowaty odcień.

Opieńki, zarówno te miodowe, jak i ciemne wyrastają w polskich lasach, ogrodach i parkach. Natkniemy się na nie w pobliżu lub na martwych pniach, konarach i gałęziach drzew liściastych i iglastych. Owocników grzybów należy szukać późnym latem i jesienią – od września do listopada. 

“Opieńka to nie tylko smaczny grzyb, zwłaszcza jako farsz w pierogach. To także… największy organizm na świecie” – piszą Lasy Państwowe o opieńce na Twitterze.

Jest to możliwe za sprawą plechy i ryzomorfów grzyba (red. twory o sznurowatym lub korzeniastym pokroju), które mogą obejmować nawet wiele kilometrów kwadratowych gleby. 

Największym okazem opieńki, jaki do tej pory znaleziono, była opieńka ciemna znaleziona w Ameryce Północnej w stanie Oregon. Zajmowała ona aż 880 ha powierzchni, a wiek samego grzyba oszacowano na około 8000 lat. 

Ekspansja opieńki jest więc godna podziwu, choć jednocześnie również bardzo niebezpieczna z uwagi na przyczynianie się do zgnilizny korzeni drzew. 

Za opieńkę miodową i opieńkę ciemną w polskich lasach początkujący grzybiarze niekiedy uznają inne gatunki grzybów m.in. łuskwiaka nastroszonego. Na szczęście grzyb ten nie jest trujący, choć ma wyjątkowo nieprzyjemny, gorzkawy smak. 

Co innego maślanka wiązkowa (również łysiczka trująca), z którą łatwo pomylić można zwłaszcza opieńkę ciemną. Tym, co powinno nas zaniepokoić w wyglądzie trującego grzyba, jest nietypowy kolor blaszki. 

W przypadku jadalnych opieniek przyjmuje ona kolor jasny, żółtawy lub jasnobrązowy, a toksyczna maślanka wiązkowa ma blaszki zielonkawe, szarawe lub przyjmujący odcienie fioletu.

Czytaj również:

Raj dla grzybiarzy. W tych polskich lasach trzy koszyki to za mało

Niebieski grzyb zwraca uwagę w polskich lasach. Czy jest trujący?

Sześć najbardziej trujących grzybów w Polsce. Lepiej ich nie zbieraj

Zobacz także: