Nietrzymanie moczu może stać się sporym i dość uciążliwym problemem. Dlatego jeśli taki kłopot się nasila, warto zasięgnąć porady specjalisty, który pomoże znaleźć najlepsze dla naszego zdrowia rozwiązanie.
Wbrew pozorom problem nietrzymania moczu jest dość powszechny, choć mówi się o nim niechętnie. Wpływa negatywnie na życie zarówno zawodowe, jak i seksualne chorego. Pojawia się najczęściej w starszym wieku. Może być spowodowany licznymi porodami, szczególnie dużych płodów, lub efektem przebytych zabiegów ginekologicznych. Jego przyczyną może być też otyłość lub przewlekłe choroby z kaszlem, przewlekłe zaparcia, a nawet przyjmowanie niektórych leków.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu przejawia się poprzez samoistne oddawanie niewielkich ilości moczu i nie występuje przy nim uczucie parcia, będącego efektem wysiłku fizycznego. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest defekt anatomiczny pochwy albo wadliwe działanie struktur ją otaczających. Może je również powodować uszkodzenie tkanek miednicy mniejszej podczas porodu siłami natury.
Dobry sposób na kłopoty
Rozwiązaniem na taki kłopot może stać się zabieg na nietrzymanie moczu – pomoc można znaleźć na przykład tutaj: https://medifem.pl/ginekologia-operacyjna/t-v-t-o-t-v-t/. Zabieg T.V.T./O.T.V.T to małoinwazyjna metoda, z niewielką ilością ewentualnych powikłań. Jego skuteczność sięga nawet 90%, warto więc rozważyć taką opcję, szczególnie jeśli problem nietrzymania moczu bardzo nam doskwiera. Zabieg odbywa się w znieczuleniu przewodowym, a jeszcze jedną jego zaletą jest skrócony czas rekonwalescencji. Sam zabieg trwa ok. 20-30 minut.
Przed i po zabiegu
Zanim jednak będziemy mogli poddać się zabiegowi, należy oczywiście skonsultować się ze specjalistą, a później wykonać serię badań (m.in. morfologię krwi wraz z określeniem grupy krwi, ogólne badanie moczu, koagulogram – APTT, INR, PT, antygen HBS, ale również poziom cukru i elektrolity). Lekarza prowadzącego trzeba poinformować także o przebytych infekcjach w okresie dwóch tygodni przed planowaną operacją.
Przed zabiegiem należy zrezygnować z przyjmowania aspiryny i leków jej pochodnych, witaminy E oraz leków przeciwkaszlowych i przeciwgrypowych. Koniecznie trzeba ograniczyć palenie (do maksymalnie 3-4 papierosów dziennie na ok. 3 dni przed zabiegiem). Na 6 godzin przed zabiegiem nie wolno przyjmować pokarmów (trzeba być zupełnie na czczo).
Sam zabieg i hospitalizacja po nim trwają krótko – w przypadku braku powikłań pacjentka może być wypisana do domu nawet po kilku godzinach od operacji. Do kontroli należy się zgłosić po tygodniu. Również po okresie 7 dni dochodzi do zagojenia się rany i zniknięcia obrzęku w operowanym miejscu, choć przez pewien czas jeszcze może utrzymywać się ból (do załagodzenia środkami przeciwbólowymi dostępnymi nawet bez recepty) i podwyższona temperatura (do 37,5 stopnia, lecz nie należy się tym zbytnio stresować). Mała inwazyjność takiego zabiegu pozwala na stosunkowo szybki powrót do sprawności ruchowej po operacji.
