Chociaż sezon grzybowy obfitujący w borowiki, maślaki i podgrzybki już się skończył, w polskich lasach warto wypatrywać płomiennicy zimowej. Jest pospolita, a ze względu na niezwykłe właściwości, grudzień to idealny czas na jej poszukiwania. Jak instruuje Karkonoski Park Narodowy, płomiennica zimowa jest odporna na zamarzanie.
Płomiennica zimowa ma cechy, które sprawiają, że choć jej komórki zamarzają, to znajdująca się w grzybie woda nie zamarza. Po ustąpieniu mrozów płomiennica zimowa znów staje się wilgotna i rośnie dalej. W polskim piśmiennictwie mykologicznym ma też takie nazwy jak kółkorodek aksamitnotrzonowy, monetka aksamitna czy zimówka aksamitna.
Płomiennica zimowa przykuwa uwagę błyszczącym żółtopomarańczowym, pomarańczowym lub żółtobrązowym kolorem. Podczas wilgoci grzyb robi się bardzo śliski. Młode owocniki są półkuliste, starsze są z kolei płaskie. Płomiennica zimowa osiąga średnicę od 1 do 7 cm. Blaszki grzyba najpierw są białawe, a później żółte.
CZYTAJ TAKŻE: Grzyby trujące a grzyby jadalne. Jak ich nie pomylić?
Miąższ płomiennicy zimowej jest elastyczny. Łykowaty w trzonie jest biały lub kremowy, cienki i nie zmienia zabarwienia po przekrojeniu. Płomiennica osiąga wysokość od 5 do 10 cm i grubość od 3 do 8 mm. Grzyb łatwo rozpoznać, bo nie posiada pierścienia. Często jest zakrzywiony, a poczynając od dołu, mniej lub bardziej, pokryty brązowym zamszem.
Płomiennica zimowa, rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego, rośnie od października do grudnia. Jeżeli zima jest łagodna, grzybiarze znajdą ją także w marcu. Gdzie rośnie płomiennica zimowa? Ta pojawia się na pniakach i pniach drzew liściastych niemal zawsze kępami.
Płomiennica zimowa rośnie najobficiej na topolach i wierzbach. Grzyb pojawia się na martwych drzewach, ale także na żywych, nawet na wysokości kilku metrów nad ziemią. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, ale zbierać można ją także w parkach i ogrodach.
Lista drzew, na których pojawia się płomiennica zimowa, jest bardzo długa. Stwierdzono jej występowanie na takich gatunkach drzew i krzewów jak bez czarny, brzoza brodawkowata, buk, dereń świdwa, dąb, grab, głóg, jabłoń domowa czy jarząb pospolity. Płomiennica zimowa pojawia się na jesionie, kasztanowcu, lipie, morwie, olszy, orzechu włoskim i porzeczce.
Płomiennica zimowa ma delikatny i przyjemny zapach oraz prawdziwie grzybowy smak. Zebrany nad rzeką grzyb może mieć nieco rybny zapach, który po suszeniu zanika. Płomiennica zimowa to grzyb jadalny. Świetnie nadaje się do marynowania, jednak w Polsce w okresie zimowym płomiennica zimowa wykorzystywana jest do zupy grzybowej.
Płomiennica zimowa ma prozdrowotne właściwości. Grzyb zawiera substancje wzmacniające system immunologiczny, a spożywanie płomiennicy pomaga w walce z chorobami cywilizacyjnymi jak stres i bezsenność.
Płomiennica zimowa zawiera polisacharydy, które wyizolowane z grzyba wykazują właściwości antyoksydacyjne, regulujące układ odpornościowy czy wykazujące działanie przeciwzapalne.
CZYTAJ TAKŻE: Staropolski trik z grzybami to hit! Będą idealne w smaku
Wspomniane polisacharydy mogą działać ochronnie na komórki wątroby. Co więcej, płomiennica zimowa może wykazywać działania przeciwnowotworowe. Badania na myszach wykazały, że takie działanie miało wyizolowane białko immunomodulujące.
Płomiennica zimowa może być mylona z hełmówką jadowitą. Ta rośnie na drewnie obumarłych drzew oraz na ściółce leśnej. Hełmówka jest dla człowieka potencjalnie śmiertelnie trująca. Głównie ze względu na obecność amanityny, tej samej, która występuje w niektórych muchomorach. Mimo to nie zanotowano przypadku śmiertelnego zatrucia hełmówką.
Aby uniknąć ewentualnych pomyłek, warto zapamiętać, że płomiennica zimowa ma ciemny trzon bez pierścienia. Z kolei potencjalnie groźna hełmówka jadowita posiada taki pierścień.
CZYTAJ TAKŻE:
Jak mrozić i rozmrażać grzyby? O tym musisz pamiętać
Ten grzyb zwraca w lesie uwagę. Ale grzybiarze go omijają. To błąd
