Afazja to – według definicji: “spowodowane organicznym uszkodzeniem odpowiednich struktur mózgowych częściowe lub całkowite zaburzenie mechanizmów programujących czynności mowy u człowieka, który już uprzednio opanował te czynność”. Oznacza to, że chory na afazję ma problemy z rozumieniem języka i komunikacją.

Afazja może zacząć się od problemów z porozumiewaniem się. Chory nie jest w stanie znaleźć właściwych słów na opisanie przedmiotów i zjawisk, zastępuje niewłaściwe słowa innymi lub mówi krótkimi zdaniami, które są niemożliwe do zrozumienia. Stan ten ma swoje źródło w uszkodzeniu lewej półkuli mózgu, która kontroluje język i jego pojmowanie.

Nie ma jednej przyczyny afazji – choroba ta zazwyczaj jest objawem poważniejszego problemu medycznego, np. urazu głowy, udaru mózgu lub guza. Nieznane jest genetyczne podłoże afazji.

Możliwości terapeutyczne leczenia afazji są ograniczone. Co prawda, są prowadzone badania kliniczne nad eksperymentalnymi lekami, ale wciąż żaden nie został zatwierdzony przez FDA i Komisję Europejską. Należą do nich leki, które mogą poprawić przepływ krwi do mózgu, zwiększyć zdolność mózgu do regeneracji lub pomóc zastąpić wyczerpane substancje chemiczne w mózgu (neuroprzekaźniki). Niektóre leki, takie jak memantyna (Namenda) i piracetam, okazały się obiecujące w niewielkich próbach. 

Warto wspomnieć także o możliwym leczeniu afazji przy pomocy stymulacji mózgu. Są badania, które wykazują, że jest to skuteczna metoda, ale nie potwierdzono tego testami na dużej grupie ochotników. Jedna z możliwych metod leczenia to tzw. przezczaszkowa stymulacja magnetyczna, a druga to przezczaszkowa stymulacja prądem stałym. Zabiegi te są nieinwazyjne i mają na celu pobudzenie uszkodzonych neuronów.

Pacjenci cierpiący na afazję mogą być poddawani rehabilitacji językowej i logopedycznej, której celem jest przywrócenie jak największej ilości połączeń nerwowych w mózgu i znalezienie innych sposobów komunikacji, aby zastąpić język utracony na zawsze. Niestety, jest to proces powolny i często nieskuteczny. Chociaż większość chorych wykazuje postępy, niewielu odzyskuje pełny poziom komunikacji sprzed urazu.

 

W poście na Instagramie, rodzina Bruce’a Willisa napisała, że choroba “wpływa na jego zdolności poznawcze”. 

 

Bruce Willis to jeden z najsłynniejszych aktorów kina akcji. Jest najbardziej znany z roli Johna McClane’a w serii filmów “Szklana pułapka”, ale w ciągu 40-letniej kariery zagrał także w kultowym “Pulp Fiction”, niepokojących “12 małpach” czy świetnym “Looperze”. 

ac/Geekweek

Czytaj więcej