W Belgii drastyczne wzrasta ilość dokonywanych eutanazji urodzonych już noworodków. Dzieci w tym kraju zabija się między innymi z powodu tzw. „niskiej jakości życia”.

Badania nad eutanazja noworodków w Belgii

Przeprowadzone badania wykazały, że nawet 10% urodzonych we Flandrii w latach 2015 i 2016 noworodków uśmiercono już po urodzeniu dokonując na nich eutanazji. Jak mówi Constance du Buz, prawniczka i ekspert z brukselskiego Europejskiego Instytutu Bioetyki (IEB) w rzeczywistości jest to tylko wierzchołek przysłowiowej „góry lodowej”.

Constance du Buz zaznacza, że nie ma co prawda danych obrazujących sytuację w całej Belgii, jednak cząstkowe dane z regionu Flandrii, zamieszkanego przez około 60% populacji kraju świadczą o tym, że spośród wszystkich zmarłych noworodków aż 10% z nich ginie na skutej eutanazji. Np w latach 2016-2017 w regionie zmarło 229 nowonarodzonych dzieci z czego 24, czyli około 10% z nich zginęło po śmiertelnym zastrzyku przespieszającym śmierć, czyli na skutek przeprowadzenia eutanazji. Wcześniejsze badania tego rodzaju z lat 1999-2000 wykazały że wskaźnik ten wynosił wówczas 7%. Trend ten ma więc tendencje wzrostową co jest niepokojące.

Powszechność „zabiegu”

Nie każde dziecko uśmiercane jest zastrzykiem. Eutanazji dokonuje się też w wielu miejscach przez celowe zaniedbanie lub zaniechanie leczenia, wycofanie decyzji o leczeniu oraz podanie leków, których celem może być wyłącznie przyspieszenie zgonu. W latach o jakich mowa w rzeczywistości na różne sposoby uśmiercono we Flandrii 61% noworodków, w przypadku których zapada „decyzja o zakończeniu życia”. Sformułowanie to jest obecne w belgijskim prawie co pozwala lepiej zrozumieć zjawisko eutanazji noworodków.
Dziurawe prawo pozwala na nadużycia

W tamtejszym prawodawstwie istnieje luka prawna dotyczące tego sformułowanie. Nie używa się słowa „eutanazja” w kontekście zakończenia życia noworodka, gdyż ta jest w przypadku dzieci nielegalna, stosuje się właśnie określenie „decyzja o zakończeniu życia”, co pozwala uniknąć oskarżenia i ścigania. Zgodnie z tym, co przekazali lekarze aż 91% przypadków śmierci nowonarodzonych w wyniku eutanazji stanowią działania, gdzie głównym powodem jest brak nadziei na „znośną przyszłość” dziecka. Oznacza to, że choć dzieci te miały realną szansę na przeżycie to lekarze wspólnie z rodzicami podejmowali decyzje o tym, że życie nie jest warte przeżycia do końca co w konsekwencji oznacza skazanie dziecka na śmierć. To czy ostateczną decyzję podejmują rodzice, czy pracownicy służby zdrowia zależy od indywidualnej sytuacji. Jest to generalnie skutek obniżenia wartości ludzkiego życia na skutek stosowania liberalnych i nieprecyzyjnych przepisów nt eutanazji.

Na grudniowym kolegium Najwyższej Izby Kontroli podjęto decyzje odnośnie działań w bieżącym 2022 roku. W planie znalazło się wiele kontroli z czego także te bardzo niewygodne dla obecnej władzy.

W trakcie obrad NIK sporo uwagi poświęcono zagadnieniu przekopu Mierzei Wiślanej. Debata na ten temat była burzliwa, jednak ostatecznie zdecydowano o wykreśleniu jej z tegorocznego planu działań.

Spośród innych zagadnień NIK w bieżącym roku zająć się ma takimi sprawami jak realizacja zadań finansowych w funduszu przeciwdziałania skutkom covid, prześwietlenie wydatków spółek Skarbu Państwa na sponsoring, zlustrowanie przygotowań w Wojsku Polskim na pozyskanie myśliwców F-35 oraz zbadanie stanu przygotowań Polski na zagrożenia w postaci wojen hybrydowych.

W planach na rok bieżący NIK ma też kontrole w zakresie działalności stadnin, działań związanych z finansowaniem rozwoju elektromobilności, czynności dotyczące zapobiegania pożarom na składowiskach odpadów, zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz sposobu funkcjonowania Agencji Badań Medycznych.

Kontrolerzy NIK mają się przyjrzeć także w jaki sposób administracja rządowa wywiązuje się z obowiązku udostępniania informacji publicznej oraz temu w jaki sposób gospodaruje się środkami ze sprzedaży uprawnień do emocji CO2 i innych gazów cieplarnianych.
Zdecydowanie przynajmniej część tych kwestii jest niewygodna dla obecnego obozu rządzącego i ujawnienie wyników w tych sprawach obali lub osłabi sączoną w mediach rządowych propagandę. Można się więc spodziewać w części tych spraw, że administracja będzie na wszelkie sposoby utrudniać i spowalniać czynności kontrolne.

Na Morzu Południowochińskim doszło do incydentu z udziałem okrętu amerykańskiej marynarki wojennej, który naruszył chińskie wody terytorialne. Amerykański okręt był śledzony przez Chińczyków od momentu nielegalnego wpłynięcia na ich terytorium po czym został skutecznie odstraszony. Taki komunikat podały we czwartek 20 stycznia siły zbrojne Chińskiej Republiki Ludowej. Wody te są spornym obszarem, który jednak Chiny uważają za swój akwen.

W wydanym przez dowództwo południowego teatru działań wojennych chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej ALW komunikacie siły zbrojne Chin domagają się, aby USA zaprzestało podejmowania tego rodzaju prowokacyjnych działań, gdyż może to grozić nieprzewidywalnymi i poważnymi konsekwencjami, które mogą mieć reperkusje w skali globalnej.

Odmienne zdanie i punkt widzenia przedstawiło USA. Amerykańska VII Flota ogłosiła, że jej niszczyciel USS Benfold zwyczajnie korzystał zgodnie z prawem międzynarodowym z możliwości żeglugi i swobód w okolicy wysp Paracelskich. Dodano, że marynarka wojenna USA na Morzu Południowochińskim regularnie prowadzi „operacje swobody żeglugi”, które jednak podważają roszczenia terytorialne jakie maja Chiny do tego obszaru wodnego.

Zasobny obszar

Nie jest tajemnicą, że Morze Południowochińskie jest bogate i zasobne w surowce naturalne, które są kluczowe z punktu widzenia handlu międzynarodowego. Jest to też już od kilkunastu lat jeden z najbardziej zapalnych punktów we wzajemnych relacjach Chin i ich sąsiadów oraz USA. Waszyngton raz za razem otwarcie oskarża władze w Pekinie o militaryzowanie tego akwenu oraz zastraszanie w ten sposób innych państw w regionie pozbawiając je jednocześnie prawa do należnych im surowców.

Zdaniem Chin

Z kolei Chiny uważają prawie cały rejon Morza Południowochińskiego za swoje własne terytorium i usilnie dążą do całkowitej kontroli nad nim. Jest to obecnie jeden z głównych celów zagranicznej polityki Państwa Środka. Chińskie roszczenia to tego akwenu pozostają w sprzeczności z pretensjami takich małych państw jak Brunei, Malezja, Filipiny, Wietnam oraz Tajwan do poszczególnych części tego akwenu. Sytuacja w całym regionie jest więc wciąż napięta i grozi wybuchem większego konfliktu.