Strona główna > Polska > Tomasz J. Kostyła: Postawa Pani Zofii Klepackiej Tomasz J. Kostyła: Postawa Pani Zofii Klepackiej AdRo203 Polska 1
Postawa Pani Zofii Klepackiej jest jak najbardziej właściwa. Mówi językiem krucjaty. Tu nie ma wątpliwości. Problem polega na tym, że media głównego ścieku obrały ja sobie za główną ikonę swojej polityki. Pani Klepacka stała się- niestety z własnej woli- maskotką wyborczą w celu przyciągnięcia elektoratu na stronę partii rządzącej, To dlatego pokazują ją we wszystkich mediach, odmieniając jej nazwisko przez przypadki.
Czy poza słusznymi słowami, nasza Mistrzyni wykazała się czymś więcej w walce z dewiacją? Czy ten splendor i nagrody jakie otrzymuje wyczerpują wagę słów, które pisze i wypowiada z coraz większym natężeniem? A gdzie była Pani Klepacka i media, kiedy cała prawica narodowa- nacjonaliści, narodowcy, konserwatyści, tradycjonaliści- od początku lat 90-tych ubiegłego wieku stawali czynnie naprzeciw dewiantom i wykolejeńcom? Być może jej to nie dotyczyło wówczas, nie miała dzieci, żyła w innej rzeczywistości. Ale wtedy właśnie, kiedy robactwo LGBTNSDAPUE wypełzało z melin na powierzchnię bruków naszych miast, to tylko jedna, zazwyczaj charakterystyczna grupa Polaków, miała odwagę czynem, nie tylko słowem protestować przeciwko wszelakim paradom na ulicach polskich miast. Często ponosząc konsekwencję swoich czynów- czynów, które były podyktowane Dekalogiem, Ewangelią, zdrowym rozsądkiem, czy zwykłą naturą człowieka cywilizowanego. Czy gremia społeczne i polityczne, stanęły w obronie tych ludzi? Czy otrzymywali wsparcie, pomoc, medale odznaczenia, doktoraty honoris causa? Czy od 1990 roku aż po objawienie się Zofii Klepackiej, każdy kto bronił cywilizacji łacińskiej czynem, doczekał się takiego splendoru? NIE! A czy ktokolwiek z polityków stanął czynnie w obronie prześladowanych Polaków, którzy reagowali i postępowali zgodnie z Wiarą i wychowaniem? Czy w ojczyźnie papieża polaka, prymasa tysiąclecia i ks. Jerzego, obrońca normalności mógł liczyć na wsparcie władz? Jak policja i sądy traktowała osoby protestujące przeciwko inwazji tęczowego terroru? Dlaczego w roku wyborczym dostrzega się tylko jedną osobę, o której w tej materii świat niebawem zapomni, jak tylko sprawa żydowskich roszczeń wejdzie na głębszy etap, a nie dostrzegało i nie dostrzega Obrońców Życia Poczętego, ruchu Stop Seksualizacji Dzieci, stowarzyszeń i organizacji prorodzinnych etc. To nie Sodomia, czy bolszewia jest zagrożeniem dla narodu polskiego. Tylko sami Polacy, co widać po wynikach wyborów…
TJK
Za: http://kin-rchristusrex.blogspot.com/2019/06/tomasz-j-kostya-postawa-pani-zofii.html#more
5.06.2019 
AdRo203 KlepackaLGBTpolskojęzyczna demonokracja parchlamendarnażydowska seksualizacja dzieciRead the full article – wolna-polska.pl
Jerzy Ulicki-Rek
Według słów szefu gabinetu prezydenta Krzysztofa Szczerskiego, bardzo prawdopodobne, że rokowania się skończą podczas czerwcowej wizyty prezydenta RP w USA. Reuters i „Washington Post” ujawniły niedawno, że obie strony zgodziły się co do formuły „trwałej obecności” („enduring presence”), co oznacza planowanie na wiele lat naprzód rozlokowania wojsk amerykańskich w naszym kraju. Łączna liczba jankeskich wojsk okupacyjnych ma wzrosnąć o 1–1,5 tys., do ok. 6 tys. Tylko w trzech krajach Europy jest ich więcej. Taki stan liczebny odpowiada wielkości dywizji, choć składa się na to wiele różnych jednostek. Są też plany umieszczenia w przyszłości bazy samolotów 5. generacji F-35A w Powidzu koło Gniezna. akże w Powidzu NATO w porozumieniu z Amerykanami miałoby zbudować w ciągu dwóch lat magazyn broni dla dywizji. W pobliskim Poznaniu miałby powstać z kolei sztab dowodzenia dywizji, która zjawiłaby się w Polsce w razie narastającego zagrożenia. A w Łasku koło stolicy Wielkopolski na stałe stacjonowałyby amerykańskie F-16.
Jerzy Ulicki-Rek
AdRo203
Michal
Jerzy Ulicki-Rek
Co bowiem, wedle demokratycznej i demoliberalnej mitologii, powinno skłaniać nas do głosowania na danego kandydata? Oczywiście, zgodność deklarowanego przez niego programu i jego zapowiedzi wyborczych z naszymi własnymi poglądami na to, jak powinna być urządzona sfera publiczna. Również jednak dorobek życiowy kandydata, który uwiarygadniałby go w oczach wyborców jako realizatora poczynionych zapowiedzi. Nie wierzę w kłamstwo demokracji i jestem przekonany o jej politycznej i społecznej szkodliwości. Podzielam jednak przekonanie, że autorytetem uprawniającym do kształtowania sfery publicznej powinno się obdarzać osoby mogące się legitymizować osiągnięciami i życiowym dorobkiem; ktoś może kręcić filmy dokumentalne, ktoś pisać książki, ktoś być szanowanym i cenionym publicystą lub ekspertem, ktoś prowadzić sklep z warzywami, ktoś być po prostu ojcem rodziny szanowanym w swoim okręgu wyborczym czy na przykład w parafii. Śmiem twierdzić, że większość osób garnących się na pozakartelowej prawicy do kandydowania, nie jest jeszcze do tego gotowa. Tak naprawdę, w większości przypadków o nabyciu jakiejś życiowej wiarygodności można mówić dopiero około czterdziestego roku życia. Problem niedojrzałości politycznej dotyczy jednak nie tylko jednostek, bo przed wyzwaniem tym stoi cała formacja pozakartelowej prawicy w naszym kraju. I nie chodzi bynajmniej wyłącznie o to, że tworzą ją niemal wyłącznie ludzie młodzi, pośród których dojrzali działacze muszą zapewne czuć się nieswojo. Większym problemem jest, że daleka prawica w Polsce nie bardzo wie czego chce – w wymiarze zarówno ogólnym jak i w odniesieniu do konkretów; nie wie jak do tego dojść; nie wie tak naprawdę po co idzie do polityki i co zamierza tam robić (poza przyznawaniem nieoficjalnie, że chodzi o dostęp do reżymowych źródeł finansowania, takie jednak tłumaczenie obrazuje jedynie organizacyjną niemoc tego środowiska i jego moralną słabość). Pozakartelowa prawica w Polsce tworzy przekaz składający się z ogólnikowych wykrzyknień i nader często, niestety, również z ochoczo podchwytywanych ideowych „wrzutek”, podsuwanych jej przez demoliberalny reżym. W powstałej w ten sposób ideowej mieszaninie, co i rusz na tle ogólnej miałkości i asekuranctwa, przebłyskują elementy głupie i oszołomskie. W odniesieniu do mechanizmów i zależności strukturalnych brak jest jasnego i stanowczego odniesienia, co dla niepoznaki pokrywa się krzykactwem w sprawach trzeciorzędnych i pozbawionych znaczenia (tak było na przykład w przypadku ustawy 447, gdy prawica skoncentrowała się na krytyce Żydów, nie dostrzegając, dominacja nad naszym krajem którego państwa umożliwiła Żydom forsowanie tu ich interesów, ani nie stwierdzając jasno że ten zniewalający Polskę układ zależności należy rozmontować). Obecne wybory okazały się Waszą klęską. Przyznać jednak trzeba, że dla obserwatora z zewnątrz, wyglądało to tak, jakbyście zrobili wszystko co mogliście zrobić, i zgromadzili pod swoimi sztandarami cały potencjał jaki byliście w stanie zgromadzić, a pomimo tego przegrali. Dlatego właśnie na początku pogratulowałem Panu wyniku. Więcej zrobić się w ramach formuły przyjętej obecnie na pozakartelowej prawicy chyba nie dało, wypada zatem pogratulować Wam wyniku, bo graliście sprawnie. Przegraliście, zdobywając jednak tyle, ile się w dzisiejszych warunkach dało.
AdRo203 Grzegorz BraunKonfederacjapolskojęzyczna demonokracja parchlamendarna i kałtura polskojęzycznych elitRonald Lasecki
Jerzy Ulicki-Rek
a303